Reacties

Een kleine greep uit de reacties van nabestaanden:

“We vinden geen woorden van dank. Daarom deze bloemen. Zonder jou was het een stuk moeilijker geweest. Gewoon dik bedankt.”

“Nu het stil geworden is rondom mij, besef en waardeer ik ten volle hoezeer wij, de kinderen en ik, door u omringd en gesteund werden tijdens de dagen van intensieve rouw. Het afscheid van Piet was zo vredig en sereen, en troost en sterkt ons voor altijd.”

“We zagen je graag komen. Je rust was dikwijls een ‘zegen’ in ons typisch ‘druk gedoe’.”

“De warme energie bleef nog lange tijd na de viering in de woonkamer hangen. ’t Deed deugd aan het hart.”

“Het is nu een halve maand geleden dat ons mama gestorven is. Onze Jannes bracht vandaag de tekst van de viering. Eigenlijk was/is dat een lichtpunt geweest in al die moeilijke dagen van loslaten. De verbondenheid van ons gezin en de kans om er creatief mee bezig te zijn heeft me de kracht gegeven om de pijn meer te dragen. Ik wou je nog bedanken voor de steun die je ons gaf. Je warme aanwezigheid, oeverloos geduld en respect voor ieders inbreng en geaardheid maakten dat we niet in conflict kwamen en dat we gesteund werden in ons zoeken. Je was er, maar liet de beslissingen toch aan ons over.”

“De koffietafel was een prachtige afsluiter voor een prachtige dag. Begrijp me niet verkeerd. Het was een zeer moeilijke dag, maar het feit dat wij zo’n mooi afscheid hebben kunnen geven aan onze papa, maakt van deze ijskoude witte winterdag (echt een dag naar papa’s hart) een prachtige manier om afscheid te nemen. De geboden mogelijkheid om op ‘zijn manier’ afscheid te hebben kunnen nemen, stemt ons dankbaar.”

“Uw hulp, steun en warmte bij de begeleiding van de laatste ‘vlucht’ van onze vader waren een duidelijk pluspunt. Laten we eens afspreken zonder rouw of tranen?”

“Tijdens de mooie dienst gisteren bij het afscheid van ons mama kon je mama, bomma, tante Fieke, … gewoon ‘voelen’.”

“Oprecht onze dank voor het prachtig afscheid, zoals ook ons mama dat zou gewild hebben. Het verlies is dan wel zwaar om dragen, gisteren is een grote innerlijke waarde met ons meegegeven, een grote steun in ons verdere verwerkingsproces.”